Grand Canyon

Deze ochtend werd er uitgeslapen door de dames.  Patrick was echter net op tijd op om het ontbijt te verzamelen. Deze was best goed. Toch wordt je een beetje moe van steeds dezelfde dingen. Na het verzamelen van de bekers en bordjes deze op acrobatische manier naar de kamer gebracht, waar de dames nog steeds sliepen.. Zijn we al zo moe? 

Na het ontbijt op de kamer , hup in de auto. We worden steeds beter in inpakken. Vandaag slechts een anderhalf uur rijden.  In de bossen ziet Julia ineens een beer. Aangezien wij hem niet zagen, wordt er omgekeerd, om de beer te zoeken, maar hij is helaas weg.

Bij een tankstation wordt koffie en fris gehaald, Hier was ook een zeer grote winkel met western, fifties en indiaanse spullen. Indiaans aardewerk was mooi, maar wel erg duur.  Snel door naar het park. Net na binnenkomst van het park zien we mensen staan kijken naar een rendier. Wij parkeren ook de auto, en gaan dit mannetje en zijn gewei goed bekijken…wel op gepaste afstand.

We blijven twee nachten in een huisje in het park. We dachten dat we dicht bij de rim zaten, maar dat blijkt toch een mijl te zijn. Na het inchecken naar het visitorcenter, om voor het eerst de canyon te zien vanuit een uitkijkpunt. Het is bewolkt en slechts 20 graden. Hierdoor ziet het er niet helemaal uit als op de foto’s, maar het is erg indrukwekkend. Bovendien is dit een zeer prettige temperatuur om in de bussen te reizen. Simone was hier vorige keer in Juni, bij 40 graden. Dan kun je veel minder.

Lang de zuidkant zijn meerdere uitkijkpunten, waartussen een gratis bus rijdt. De buschauffeur vertelt ook het nodige.  We zijn uitgestapt op meerdere punten, met steeds andere uitzichten en het laatste deel lopen we langs de rim.  Natuurlijk hebben we de nodige video’s en foto’s gemaakt, om dit zeker niet te vergeten.

Met de videocamera kan je ver inzoomen, en konden we wandelaars herkennen op de bodem , zo’n anderhalve kilometer diep. Het is moeilijk voor te stellen dat wat je ziet zo groot, ver en diep is. Ook raar is het feit, dat je eigenlijk niets merkt, tot je aan de rand staat. Het landschap is vlak met bomen. Bij enkele uitkijkpunten kun je als het ware op een catwalk verder de kloof in. Dan ervaar je de diepte en grilligheid beter.

In de kloof vliegen diverse roofvogels. Op een gegeven moment dacht Simone een Condor te zien. Ook de buschauffeur zag het… Dus weer een voor op het lijstje.

Ook hebben we geprobeerd een kerstwens op te nemen, maar na vele takes gaf Julia het op…;-) Jammer, want het was zo’n mooi plaatje.

Nog even gegeten bij een restaurantje aan de rim. Hier weer een staaltje amerikaans serveersterschap. Het hoofdgerecht kwam vier minuten na het voorgerecht. Toen we er iets over zeiden, vond ze dat vreemd, want ze had het toch na elkaar geserveerd, en zo kwam het de keuken uit. De spaghetti was koud. Deze terug gegeven. De volgende was wel iets warmer. Deze heb ik half laten staan. De nacho’s met guacamole waren nog lang niet op, en deze hebben we in een doggiebag meegenomen. Lekker op de kamer..